Ψυχή παλλόμενη.
Η Ψυχή. Παλλόμενη. Σχεδιάζει και οργανώνει αξιακά τη ζωή, αδιαλείπτως εμφανιζόμενη σε ποικιλία εμπειριών. Ορίζει το πώς ζω, τι αληθινά έχει σημασία, αναδύοντας τα πεπερασμένα όρια του εξατομικευμένου πνεύματός μου στην μεγάλη συμπαντική σκηνή. Μοιάζει να εμφανίζεται με δύο παράλληλες διαδικασίες.
Ως εσωτερικός αστρολάβος, παλμικός συσσωρευτής με έδρα τον θώρακα. Η λήψη, η έμπνευσή μου. Παράλληλα ως παλμικός πομπός με έδρα το βλέμμα, μια εξώστροφη δόνηση συνδετικότητας με το Όλον. Εισπνέω, εκπνέω.
Όταν η ανάδυση της ψυχής φανερώνεται στον κάθετο άξονά της παίρνει υπ\"όψιν της πολύ λεπτοφυείς ενέργειες δύσκολα αντιληπτές στην καθημερινή υλιστική πραγματικότητα. Μοιάζει η κάθετη ανάδυση να προκαλείται στην ψυχή από την ενθύμηση του Θείου έρωτα. Στιγμές εξαίσιες που η ανάμνηση της μακαριότητας, της ευδαιμονίας, της αλαφροπάτητης πληρότητας στις ουράνιες σφαίρες που θέω φανερώνεται στον κόσμο των μορφών. Με συνεπαίρνει ο βορειοδυτικός άνεμος. Ο Ζέφυρος με πάει απ΄το ζέφος στο φάος. Από το σκότος στο φως. Εισπνέω.
Η ανάδυση της ψυχής στην οριζόντια διάσταση εμπεριέχει επέκταση και διάχυση. Είναι η ανοιχτοσύνη της απόλυτης παρουσίας σε επαφή με όλα τα εξατομικευμένα πνεύματα -εκφράσεις του Θεού που φέρνει τις υψηλότερες ποιότητες προς τον φανερωμένο κόσμο δίνοντας τελικά νόημα και βάθος στην ζώσα ζωή. Ωκεάνιες εμπειρίες. Εκπνέω.
Υψώνομαι κάθετα και εκτινάσσομαι στα ύψη αγγίζοντας την ουσία της Εστίας, την πηγή της Ζωής. Απλώνομαι οριζόντια και γειώνομαι συναντώντας ανθρώπους, φέροντάς τους το μοναδικό πολυφασματικό τραγούδι της δικής μου συχνότητας.
Μια γεύση, ένα άρωμα ξεχωριστό, απαραίτητο στην σύνθεση που αποφάσισε να εκφράσει ο τέλειος Νους.
Η κάθετη ανάδυση - σύνδεση μαζί με την οριζόντια διάχυση - επέκταση σχηματίζει το σημείο του σταυρού. Γίνομαι Υιός του Θεού, εξανθρωπίζομαι διατηρώντας την θεϊκή υπόστασή της καταγωγής μου. Κατήλθα με ομφάλιο λώρο άρρηκτα συνδεδεμένο με την πηγή μου. Μα είναι φορές που πέφτω πάλι στο ζέφος. Ολισθαίνω στη λήθη της ανθρώπινης εμπειρίας. Γλιστράω από την ερώτησή μου ψάχνοντας την τέλεια τελεία της απάντησής μου.
Τι ωφελεί η κάθετη σύνδεση εάν δεν γειώσω αυτήν την συχνότητα με τα βήματά μου; Μπορεί ένα άστρο να μην λάμπει προς πάσα κατεύθυνση; Μπορεί η σκόνη του να μην διαχέεται παντού; Μπορεί η συχνότητά του να μην προστεθεί στην εξαίρετη μουσική των σφαιρών; Πως άραγε να κάνω έξοδο πριν τοποθετήσω καθρέφτη διπλής κατεύθυνσης έτσι ώστε να δω τον εαυτό μου σε όλα τα άστρα και όλα τα άστρα να δουν τον εαυτό τους σε μένα;
Απλώνοντας τα χέρια σε έκταση καμπυλώνεται ο χωροχρόνος, ισορροπεί ο σταυρός, γειώνεται ο Θεάνθρωπος, φτεριώνουν οι ώμοι. Και ξαφνικά κυκλώνεται ο σταυρός από την καμπύλη της αγάπης που δεν έχει αρχή και τέλος, δεν έχει γέννηση, ούτε θάνατο, δεν έχει πάντα ούτε ποτέ. Δεν υπάρχουν πια αιχμηρά ερωτήματα σ\" αυτόν τον τόπο. Η απορία γίνεται ευπορία και ευ-πορεία. Το Φ του Φάος χρειάζεται το
Θ του Θέω. Θέω, τρέχω, δονούμαι στις υψηλότερες συχνότητες. Θέω με οριζόντια επέκταση στον γήινο κόσμο. Ο κύκλος της αγάπης ενώνει τους δύο άξονες για να φέρει ελευθερία.
Αστερόσκονη
starclassic.gr/article/1053
Ψυχή παλλόμενη.
Ψυχή παλλόμενη.