Ποια οικονομική κρίση;
Η κρίση είναι πνευματική... Και ως τέτοια αποτελεί χρυσή ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουμε ποιοι θέλουμε να είμαστε. Δεν είμαστε οικονομικά μεγέθη, δεν είμαστε ποσοστά, δεν είμαστε διαγράμματα. Η οικονομία είναι τομέας της κοινωνικής ζωής και χρειάζεται, αντί να αναρωτιόμαστε αν θα πτωχεύσουμε, να σκεφτούμε σοβαρά αν έχουμε ήδη πτωχεύσει πνευματικά και τώρα ζούμε τα αποτελέσματα.
Ένας καλός γιατρός ποτέ δεν εστιάζει στο σύμπτωμα αλλά φροντίζει να αναδείξει τις αιτίες της ασθένειας και να οδηγήσει τη θεραπεία προς τα κει. Ζήσαμε τα όνειρα της δήθεν ευμάρειας και διαπιστώσαμε ότι η αφθονία που παράγει στέρηση είναι προβληματική. Συμμετείχαμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του και στη θέση του, ώστε η διαφθορά να επεκταθεί, το ψέμα να γίνει επιστήμη, το προσωρινό κέρδος να επικρατήσει.
Η στάση αυτή κρατά αιώνες και αφορά όλον τον κόσμο και ειδικά τον «πρώτο» κόσμο. Γιατί λοιπόν παραξενευόμαστε όταν η οικολογία νοσεί, η οικονομία νοσεί, η κοινωνία νοσεί; Γιατί εξανιστάμεθα όταν οι άλλοι αρπάζουν με τη βία, ενώ πολλοί από εμάς είχαν κάνει την μεθοδευμένη αρπαγή έναν τρόπο ζωής; Και δεν είναι υποκριτικό να θεωρούμε τους εαυτούς έξω από τα παιχνίδια εξουσίας, σα να συμβαίνουν όλα ξαφνικά και απροειδοποίητα; Δεν είναι μια ευκαιρία να διευρύνουμε την αντίληψή μας σε επίπεδο κοινωνίας και να σκεφτούμε σοβαρά τι είδους κοινωνία θέλουμε; Πώς να είμαστε μεταξύ μας; Πώς να είμαστε με τη Φύση; Πώς να είμαστε με το Θεό; Ως πότε θα φορτώνουμε στους άλλους τις δικές μας επιλογές; Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι κάθε στιγμή επιλέγουμε; Επιλέγουμε να μην μαθαίνουμε, επιλέγουμε να μην γνωρίζουμε, επιλέγουμε να φοβόμαστε, επιλέγουμε να μην συνεργαστούμε, επιλέγουμε να πούμε ναι ή όχι. Αν πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε να επιλέξουμε τότε καταδικάζουμε τον εαυτό μας στο φόβο της ελευθερίας. Και δεν χρειάζεται να ψάξουμε για φταίχτες. Χρειάζεται μόνον να είμαστε ειλικρινείς όταν ρωτάμε «ποιος θέλω να είμαι»; Και ανάλογα με την απάντηση να έχουμε το θάρρος να υποστηρίξουμε αυτό που θέλουμε να είμαστε. Έτσι ώστε, όταν θα κλέβεις λίγο, να μην τολμάς να κατηγορείς αυτούς που κλέβουν πολύ. Όταν θα ψηφίζεις αυτόν που βάζει το παιδί σου στη δουλειά, να μην τον βρίζεις αν δεν είναι κατάλληλος για πολιτικός. Όταν δεν πληρώνεις τους φόρους σου με τη δικαιολογία ότι το κράτος σε κλέβει, μην βγάζεις τον εαυτό σου από τους κλέφτες. Όταν ψάχνεις το γρήγορο κέρδος μην δείχνεις με οργή αυτούς που κατάφεραν να το πετύχουν.
Η αγάπη δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα, ούτε εργολαβία κάποιας θρησκείας. Η αγάπη είναι τρόπος ζωής και αν αυτή η κρίση που ζούμε δεν μας φέρει πιο κοντά τον έναν στον άλλον, τότε από χρυσή ευκαιρία θα γίνει ακόμα μια δοκιμασία που θα προκαλέσει μάταιο πόνο. Ας αλλάξουμε νοοτροπία εστιάζοντας το ενδιαφέρον μας στην αιτία της κρίσης κι όχι στα συμπτώματα. Η κρίση είναι πνευματική και είμαστε οι γενιές που θα δώσουν έμπρακτά απαντήσεις και λύσεις σε βάθος. Αυτό δεν είναι ένα φορτίο αλλά μεγάλη τιμή που μας αναλογεί στον καθένα ξεχωριστά για να κατευθύνουμε εκεί που θέλουμε την πορεία της ανθρωπότητας.
Δημήτρης Σαββίδης
starclassic.gr/article/1141
Ποια οικονομική κρίση;
Ποια οικονομική κρίση;