Το όχι των ελλήνων είναι ναι
Βρισκόμαστε εν μέσω κατακλυσμού πληροφοριών που αποσυντονίζουν το σύστημα των πεποιθήσεών μας. Οι όροι «κρίση, συνομωσία, κερδοσκοπία, χρεοκοπία» μπήκαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο κι έχουμε γίνει έρμαια απόψεων που μοιάζουν αληθοφανή. Δεν ξέρουμε όμως πώς να τα εντάξουμε στη ζωή μας, σε τι να πούμε όχι, σε τι να πούμε ναι. Πώς να αλλάξουμε νοοτροπία, προς ποια κατεύθυνση, για ποιο λόγο; Και ποιόν να εμπιστευτούμε όταν ο ίδιος μας ο εαυτός δεν πατάει γερά σε μια εσωτερική βάση, που να μπορεί να είναι ανεξάρτητη από συμφέροντα και προβλέψεις; Μοιάζουμε να ελπίζουμε τα πάντα, να φοβόμαστε τα πάντα και να είμαστε ανελεύθεροι μπροστά σε μια απρόσωπη δύναμη πέρα από τη λογική μας.
Δε μπορούμε να γίνουμε ξαφνικά οικονομολόγοι, αν και αυτοί, ανάλογα με τα καθήκοντά τους, μπορούν να δουν μια πλευρά της πραγματικότητας. Δε μπορούμε να γίνουμε ξαφνικά ψυχολόγοι, για να ερμηνεύσουμε κάτι που μοιάζει με γενικευμένη ψυχική νόσο, αν και αυτοί, ανάλογα με την προσέγγισή τους, αγγίζουν ένα κομμάτι του γίγνεσθαι. Καμία επιστήμη δε μπορεί να μας διαφωτίσει, γιατί το πρόβλημά μας δεν προήλθε από έλλειψη γνώσεων, έρευνας, παρατήρησης. Ούτε μπορούμε να γίνουμε ξαφνικά πιστοί οποιασδήποτε ιδεολογίας, ή θρησκείας με την έννοια ότι κατανοούμε τις αρχές της και τις υπηρετούμε με ευλάβεια. Είχαμε μάθει μέχρι σήμερα να ζούμε με ψήγματα γνώσεων, ψήγματα πίστης, ψήγματα συναισθημάτων, ψήγματα οραμάτων, ψήγματα ενεργού συμμετοχής.
Και τώρα είμαστε αντιμέτωποι με σενάρια παγκόσμιας διακυβέρνησης, εφιαλτικά και τρομοκρατικά, ανάμεσα σε μια ανάγκη να γίνουν όλα δια μαγείας πολύ απλά και να συνεχίσουμε την ζωή μας, να σκάσει η βόμβα κάπου αλλού και να μας αφήσει η κρίση στην ησυχία μας, να κρυφτούμε από μια πραγματικότητα τόσο σύνθετη και σκληρή που η κοινή μας λογική την αρνείται. Ίσως γιατί δεν είναι αυτή η πραγματικότητα. Ίσως γιατί ο κόσμος που μας παρουσιάζεται από τους σκηνοθέτες του συστήματος στο οποίο ανήκουμε, είναι ο κόσμος που αυτοί δημιουργούν μαζί μας και που θέλουν να τον πιστέψουμε σαν τη μόνη αλήθεια.
Είναι όμως έτσι; Πρέπει να πιστέψουμε πως αυτή είναι η αλήθεια και ότι είμαστε αδύναμοι να φανταστούμε μια άλλη αλήθεια μέσα στην οποία να φιλοξενήσουμε τα πιο ωραία μας όνειρα; Αν πούμε όχι σε αυτή την σκηνοθεσία, που πρακτικά δε μπορεί να εξαντληθεί σε πορείες και απεργίες, είμαστε έτοιμοι να πούμε ναι σε κάτι άλλο; Κάτι που καλούμαστε να δημιουργήσουμε από κοινού και ίσως εκ νέου; Κάτι που να δικαιολογεί το όχι μας στην λαίλαπα των οποιωνδήποτε συμφερόντων.
Αυτό το Ναι, δε μπορεί να είναι ένα αφηρημένο Ναι στη ζωή, τη χαρά και την αισιοδοξία. Αυτό το Ναι είναι μια καθημερινή πρακτική που μας εντάσσει σιγά-σιγά σε άλλα ρεύματα επικοινωνίας και συνεργασίας. Αν θελήσουμε να κρατήσουμε τις παλιές μας τακτικές σε αυτήν την κοσμοϊστορική στιγμή, είναι σα να κτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο για να ανοίξουμε μια πόρτα. ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ!!! Αν το πιστέψουμε αυτό, τότε θα ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας.
Θα σταματήσουμε την γκρίνια και θα αξιοποιήσουμε το άπλετο φως αυτής της χώρας. Θα αντιμετωπίσουμε τον τρόμο με την ασφάλεια που νιώθουμε επειδή κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου. Τι σημαίνει αυτό; Αν μπορούμε να κλείσουμε την τηλεόραση, ας το κάνουμε. Δε μας ενημερώνει και σίγουρα δε μας ψυχαγωγεί, εκτός λίγων εξαιρέσεων.
Να μάθουμε πώς αντιμετώπισαν άλλοι λαοί παρόμοιες καταστάσεις και δεν εννοώ τις εφόδους σε σούπερ μάρκετ! Υπάρχουν προσπάθειες που τιμούν τις ικανότητές μας να μοιραζόμαστε, όπως η ανταλλακτική οικονομία των γυναικών της Αργεντινής, και οι μικρές γενικές συνελεύσεις σε επίπεδο γειτονιάς.
Να ενεργοποιήσουμε την Τράπεζα χρόνου και να ανταλλάσουμε εργασία, να υιοθετήσουμε νέους τρόπους για την μετακίνησή μας, τη συμβίωσή μας, τη διασκέδασή μας. Υπάρχουν οργανώσεις γύρω μας που στηρίζουν αξιόλογες προσπάθειες. Ας τις γνωρίσουμε, ας βγούμε από το καβούκι μας, ας βρούμε άλλες πηγές ενημέρωσης, επικοινωνίας και δημιουργίας. Από τη μια να διεκδικούμε το δίκαιο και από την άλλη να το υλοποιούμε μεταξύ μας. Αλλιώς, πραγματικά απαιτούμε από άλλους αυτά που δεν είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε. Ποιος πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα;
Είμαστε μια μεγάλη δύναμη, όταν είμαστε αλληλέγγυοι και έχουμε τόσα πολλά να μοιραστούμε από αγαθά, ιδέες, συναισθήματα, δράσεις, τομές, όνειρα. Χρειαζόμαστε αυτό το ποιοτικό άλμα από το εγώ και τους ημέτερους, στο ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Έντιμα, ειλικρινά, σταθερά, χαρούμενα!!!
Δημήτρης Σαββίδης
starclassic.gr/article/1197
Το όχι των ελλήνων είναι ναι
Το όχι των ελλήνων είναι ναι