Με λίγα λόγια, η γυναίκα προκειµένου να αγοράζει τις αναγκαίες πρώτες ύλες, ήταν αναγκασµένη να δανείζεται σε εβδοµαδιαία βάση το απαραίτητο µικροποσό. Όμως, ως πάµφτωχη και χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο που θα µπορούσε να χρησιµοποιήσει ως υποθήκη, ήταν αδύνατο γι\" αυτήν να συναλλαχθεί µε τις υπάρχουσες έως τότε, συµβατικές τράπεζες. Ήταν αδύνατον να ανταπεξέλθει και να επιστρέψει τους τόκους.
Ο Γιουνούς, - οικονομολόγος - ορμώμενος από αυτή την αφορμή ξεκίνησε το 1976 να δανείζει µικροποσά- µε χαµηλό επιτόκιο- σε ακτήµονες αγρότες του χωριού Jobra και κάποιων άλλων κοντινών συνοικισµών.
Τρία χρόνια αργότερα, µε την υποστήριξη της Κεντρικής Τράπεζας του Μπαγκλαντές, αλλά και ορισµένων ξένων τραπεζών, η πρωτοβουλία του πήρε τη µορφή ενός πιλοτικού προγράµµατος και επεκτάθηκε στην ευρύτερη περιοχή του Tangail, κοντά στην πρωτεύουσα.
Τα αποτελέσματα για την οικονομία της περιοχής ήταν εντυπωσιακά και το 1983 µετουσιώθηκε πια σε µια αναγνωρισµένη και από την κρατική νοµοθεσία τράπεζα, την Grameen Bank.
Το βιβλίο «Για έναν κόσμο χωρίς φτώχεια» που γράφει ο ίδιος ο καθηγητής κος Γιουνούς, μας πηγαίνει βήμα βήμα στις προσπάθειες του μαζί με τους φοιτητές του, να βγούν από τις αίθουσες του πανεπιστημίου σε μια εποχή που οι συμπολίτες τους λιμοκτονούσαν.
Είναι πραγματικά συγκινητική η πορεία του στα χωριά, οι συναντήσεις του με τις γυναίκες σε ένα αυστηρό, πατριαρχικό μοντέλο (όπου δεν μπορούσε να τις μιλήσει κατά πρόσωπο!), η πίστη του στον άνθρωπο και στην αποτελεσματικότητα ενός συστήματος μικροπιστώσεων, η σταδιακή δημιουργία της Τράπεζάς του με ένα σωρό αντιξοότητες σε ένα σύστημα και μια τραπεζική κουλτούρα τελείως διαφορετική και ανταγωνιστική.
Μάλιστα δεν έμεινε στα όρια της χώρας του, όπου βοήθησε χιλιάδες οικογένειες να ξεπεράσουν το όριο της φτώχειας, αλλά άνοιξε υποκαταστήματα σε όλον τον κόσμο, ακόμα και στον ανεπτυγμένο. Η αυτοβιογραφία του κου Γιουνούς, είναι ένα μάθημα σύνεσης, σταθερότητας και αγάπης που θα κάνει τους αναγνώστες να νιώσουν πώς αυτές οι αρετές, που ανταποκρίνονται σε πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, δημιουργούν σταδιακά έναν πυρήνα ειρηνικής δύναμης που το σύστημα «αναγκάζεται» να δεχτεί και έτσι αλλάζει και το ίδιο.
Δημήτρης Σαββίδης