Οι Ώρες
Η λέξη ώρα προέρχεται από το ρήμα ορώ που σημαίνει βλέπω με προσοχή, φροντίζω. Από την ίδια ρίζα κάποιες από τις λέξεις που προκύπτουν είναι:
ολιγορώ (ολίγον + ορώ = αφήνω αφρόντιστο κάτι, δεν προσέχω κάτι),
θυρωρός (θύρα+ορώ = αυτός που φροντίζει, προσέχει την θύρα),
τιμωρός (τιμή+ορώ= αυτός που φροντίζει την τιμή) αλλά και
ωραίος (ο στην ώρα του γινόμενος, ο γινόμενος με προσοχή και φροντίδα).
Στην αρχαία Ελληνική μυθολογία οι Ώρες συνδέθηκαν με περιόδους της ημέρας και της νύχτας αλλά και με τις θεές της φύσης και της ισορροπίας.
Οι Ώρες ήταν αδελφές (α - αθροιστικό + δελφύς - γυναικεία μήτρα = οι εκ της ίδιας μήτρας γεννηθείσες).
Η πρώτη Ώρα ήταν η Ευνομία (εύ - καλό + νέμω - διανέμω, κυβερνώ, οδηγώ στη βοσκή) δηλαδή αυτή που όριζε την καλή νομή, την καλή κυβερνεία και συνδέθηκε μετέπειτα με την Θαλλώ που αντιπροσωπεύει την ανυπέρβλητη ισχύ του φύτρου ( θαλλός = κλωνάρι, θαλερός = γεμάτος βλαστούς, αειθαλές = πάντα με βλαστούς).
Η δεύτερη Ώρα ήταν η Δίκη ( από τη ρίζα δικ του δείκνυμι) δηλαδή αυτή που όριζε το ορθόν, το δίκαιον και συνδέθηκε με την Αυξώ που φέρνει την αύξηση (αύξ + άνω = μεγαλώνω προς τα πάνω).
Η τρίτη Ώρα ήταν η Ειρήνη ( από το ρήμα είρω = λέγω, συνδέω, δένω, πλέκω) δηλαδή αυτή η οποία συνδέει, πλέκει και δένει την πλάση (σύμφωνα με τον Λόγο;!). Συνδέθηκε με την Καρπώ που καρποφορεί δηλαδή φέρνει καρπούς.
Με τι θα γεμίσουμε τις ώρες μας; Θα ολιγωρήσουμε, θα τιμωρήσουμε ή θα παραμείνουμε ωραίοι;
Ευθαλία Καδέρογλου