«Αγαπητέ Θεέ, με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα) κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα λόγω σχολείου δεν είχα χρόνο. Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω, γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους.»
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Ο Όσκαρ, ένα μικρό αγόρι, είναι καθηλωμένο στο κρεββάτι ενός νοσοκομείου. Χάρι στην αγαπημένη του εθελόντρια, τη θεία Ροζ, και τις συζητήσεις τους αρχίζει να γράφει στο Θεό για να ξεδιπλώσει τις σκέψεις, τις αγωνίες, τα βιώματα που σελίδα σελίδα ξετυλίγουν μία αποκάλυψη προσωπική και συλλογική για την ζωή και το νόημά της. Μια πορεία από το φόβο και την επιθετικότητα στο αγκάλιασμα των πάντων.
Ένα μικρό βιβλίο που καταπιάνεται με ένα δύσκολο και βαθύ θέμα όπως τι σημαίνει να ζεις, τι είναι ο θάνατος αλλά και η αγάπη, η φιλία... και χωρίς να καταφεύγει σε εύκολες απαντήσεις καταγράφει το αυθόρμητο σκεπτικό ενός παιδιού. Το απαλό καλόκαρδο χιούμορ διαρρέει το βιβλίο όπως και η λεπτή συγκίνηση που δεν προκαλεί καθόλου τον οίκτο αλλά μόνο συγκέντρωση και προβληματισμό.
Ο συγγραφέας Έρικ Εμμάνουελ Σμιττ -καταξιωμένος ήδη στο θεατρικό κείμενο- πετυχαίνει να αγγίξει το παιδί που ζει στον καθένα μας το οποίο με αθωότητα αναρωτιέται και το ίδιο αθώα απαντά με σκέψεις απλές μα βαθιές - και μακάρι να το ακούγαμε συχνότερα... Ταυτόχρονα έχει πετύχει να δημιουργήσει ένα λογοτεχνικό πετράδι που δύσκολα αφήνει κανείς απ\" τα χέρια του πριν το διαβάσει όλο απνευστί.
Θα το βρείτε στις εκδόσεις Opera σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη
Βασιλική Φυτώκα