Τελευταία λαμβάνω πολύ συχνά, μέσω του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου, μηνύματα που περιέχουν «σοφά λόγια» κάποιων ανθρώπων, γραμμένα με όμορφα γράμματα πάνω σε όμορφες φωτογραφίες, συνήθως αποθηκευμένα σε μορφή pps αρχείων και μας προτρέπουν να τα στείλουμε και σε άλλους φίλους, να τα διαβάσουν κι αυτοί.
Το Facebook επίσης είναι γεμάτο από «αμπελοφιλοσοφίες» του τύπου : «Είμαι μόνος ! γιατί είμαι μόνος ; Γιατί θέλω να είμαι μόνος !», «φιλία είναι …», «αγάπη είναι …» και άλλα παρόμοια, τα οποία φαίνεται πως μας εντυπωσιάζουν τόσο πολύ που πατάμε «Μ’ αρέσει» και τα κοινοποιούμε στη σελίδα μας για να τα διαβάσουν οι φίλοι μας και να «θαυμάσουν» κι εκείνοι με τη σειρά τους.
Τα περισσότερα από τα μηνύματα αυτά είναι μεταφρασμένα από άλλες γλώσσες. Φαίνεται ότι μας έχει πιάσει μια παγκόσμια μανία να μεταδίδουμε «σοφία» μέσα από το Διαδίκτυο! Λογικό, δε λέω! και κατανοητό.
Ως Έλληνες όμως, έχουμε τόση σοφία συγκεντρωμένη σε φιλοσοφικά και λογοτεχνικά κείμενα ελλήνων διανοουμένων, ώστε όλα αυτά τα κειμενάκια – ακόμη κι αν είναι λογικά, χαριτωμένα, έξυπνα, βαθυστόχαστα πολλές φορές – μου φαίνονται φτωχά, ρηχά ή ελλιπή.
Προτείνω να θυμηθούμε όλοι μας τα εξαίρετα βιβλία, που ίσως έχουμε ξεχασμένα στη βιβλιοθήκη μας, ελλήνων φιλοσόφων, ποιητών ή πεζογράφων και να αντλήσουμε από εκεί σοφία και γνώση.
Ίσως έτσι ξαναθυμηθούμε και προβάλουμε το «Ελληνικό Πνεύμα», τον ελληνικό τρόπο σκέψης.
Για παράδειγμα παραθέτω δυο στίχους του Κωστή Παλαμά, που διάβασα σήμερα το πρωί και στην εκπομπή μου «Πατατάκια με πικρή σοκολάτα» :
Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν.
Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί.
και σας αφήνω να στοχαστείτε ...
Με την αγάπη μου,
Μαγδαληνή
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ από την Μαγδαληνή Πούγγουρα