Silver Linings Playbook- Οδηγός αισιοδοξίας
Η ταινία μπορεί να σε ξεγελάσει…Μπορεί να φανεί σαν μια κωμικοτραγική ιστορία ανάμεσα σε ανθρώπους παράλογους, που άλλοι παραπαίουν στα όρια της τρέλλας, κι άλλοι την έχουν εντάξει στη ζωή τους. Όμως δεν είναι τόσο απλή κι αυτό φαίνεται από το πού εστιάζει…
Ο σκηνοθέτης Ντέϊβιντ Ο’ Ράσελ, έχει ένα αξιόλογο καστ και το αξιοποιεί στο μέγιστο. Ο Μπράντλεϊ Κούπερ, ως Πατ Σολατάνο, δίνει την προσωπική του σφραγίδα παρουσιάζοντας έναν άνθρωπο με διπολική προσωπικότητα, μετά από μια 8μηνη παραμονή σε ψυχιατρική κλινική. Επιστρέφοντας στο σπίτι των γονιών του (τους υποδύονται μοναδικά ο Ρόμπερτ ΝτεΝίρο και η Τζάκι Γουίβερ), γινόμαστε μάρτυρες ενός θεάτρου από παράλογους διαλόγους και συμπεριφορές, αναμειγμένες με αγάπη, φροντίδα και το άγχος της αποδοχής. Ο Πατ δίνει έναν αγώνα να πατήσει στα πόδια του. Ζει όμως ακόμα τόσο έντονα τις προσωπικές του ψευδαισθήσεις που δεν προλαβαίνει να σηκωθεί και ξαναπέφτει.
Κάπου μέσα στην προσπάθεια της αναδόμησης έρχεται η Τίφανι (η Τζένιφερ Λόρενς ανταποκρίνεται άψογα στο ρόλο), μια άλλη περίεργη προσωπικότητα με βαρύ ιστορικό. Οι διάλογοί ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές είναι απίστευτα άμεσοι, βίαιοι, ειλικρινείς, γεμάτοι ξεσπάσματα και συγνώμες. Εκείνος θέλει να επιστρέψει στη γυναίκα του και κάνει το παν για να αποδείξει ότι είναι καλά. Εκείνη τον ερωτεύεται από την πρώτη στιγμή.
Κι εκεί, ανάμεσα στη φιλία, τον έρωτα και τις τραγελαφικές οικογενειακές καταστάσεις, βλέπουμε πως η ζωή πολλές φορές ξεπερνάει τον άνθρωπο. Αυτό που φαίνεται καταστροφικό γίνεται σωτήριο και ό,τι έμοιαζε να βοηθά γίνεται άχρηστο. Ο αποδεκτός μεγάλος αδερφός, ο ψυχίατρος, η καλή αδελφή, ο οικογενειακός φίλος που τζογάρει, γίνονται ψηφίδες για να φτάσουν οι ήρωές μας σε μια αποκορύφωση του δράματος και μια λύση…
Με συγκινεί αυτή η ματιά. Ο Ο’Ρασελ σκηνοθετεί μπαίνοντας στους διαλόγους, σε κάνει παρόντα στις σκηνές. Οι άνθρωποι της ιστορίας δεν συνθλίβονται από τα προβλήματά τους, δεν καταδικάζονται, δεν γίνονται καρικατούρες. Παίζουν τον ρόλο τους, ανάμεσα στην ασυνειδησία και την συνειδητοποίηση και γίνονται την κατάλληλη στιγμή βοηθός ο ένας για τον άλλον.
Δεν θα το κρύψω…αλλά μου αρέσει το χαρούμενο τέλος.
Δημήτρης Σαββίδης