Ήταν για μένα μια ταινία όπως την περίμενα με βάση τα trailer, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά. Κι όμως, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Μπεν Στίλερ, κατάφερε ακόμα κι εκεί να δώσει το στίγμα της πρότασής του.
Ο υποδειγματικός υπάλληλος Γουόλτερ Μίτι του περιοδικού Life, χωμένος στο τμήμα επεξεργασίας των αρνητικών φιλμ και αγαπημένος συνεργάτης του μυστηριώδους φωτογράφου Σον, εν μέσω απολύσεων και μετάβασης του κλασσικού περιοδικού σε ηλεκτρονική έκδοση, ανακαλύπτει ότι του λείπει ένα κομμάτι αρνητικού. Και μάλιστα του αρνητικού εκείνου που θα αποτελέσει και την φωτογραφία του τελευταίου εξώφυλλου του Life. Ψάχνοντας για τη λύση μπαίνει σε μια μεγάλη περιπέτεια που τον οδηγεί στην Γροιλανδία, την Ισλανδία και τα Ιμαλάϊα.
Ο Στίλερ λέει πολύ καλά την ιστορία του. Συνδυάζει τον έρωτα, την υπευθυνότητα, το παιδικό τραύμα που δεσμεύει μια ολόκληρη ζωή, τις σχέσεις που λειτουργούν αναπάντεχα…Από την αχαλίνωτη φαντασία του που ξεσπά ξαφνικά και του δίνει διέξοδο, γίνεται ο ίδιος μέτοχος της ζωής και ακολουθεί ένα παιδικό του όνειρο να ανακαλύψει τον κόσμο.
Μνημονεύω δυο μοναδικές σκηνές από τις πολλές που μου «μίλησαν»:
Στην έρημη Γροιλανδία, ο ανυποψίαστος ακόμα Γουόλτερ (που κυκλοφορεί μόνο με έναν ασημένιο χαρτοφύλακα), μόλις έχει καυγαδίσει με έναν μεθυσμένο, τεράστιο Γροιλανδό που κλαίει τη μοίρα του για τη γυναίκα που έχασε και τραγουδάει καραόκε σε ένα μικρό, άθλιο μπαρ. Αυτός ο άνθρωπος γίνεται και η μοναδική του λύση για να κάνει το επόμενο βήμα…ένας άνθρωπος από τους τελευταίους που θα μπορούσε να επιλέξει. Το εφεύρημα της αγαπημένης του κοπέλας που την φαντασιώνεται να του τραγουδά και όλη η σκηνή του ελικόπτερου που φεύγει, με μια καταιγίδα να έρχεται κι έναν μεθυσμένο πιλότο που παραπατάει είναι…εξαιρετική. Γιατί; Γιατί δείχνει ακριβώς πώς λειτουργεί η ζωή: αναπάντεχα, χωρίς λογικούς σχεδιασμούς και πάντα ανθρώπινα.
Στα Ιμαλάϊα, μετά από αυτήν την πολυπόθητη συνάντηση με τον αγαπημένο του φωτογράφο, που τον ερμηνεύει μοναδικά ο Σον Πεν και αφού ανακαλύπτει που βρισκόταν το περιβόητο κομμάτι αρνητικού, γίνεται ένας μικρός αγώνας ποδοσφαίρου με ντόπιους νομάδες, με μια πάνινη μπάλα , μέσα στο υπέροχο φως του δειλινού. Και εκεί νιώθεις πως πάνω από όλα, από όλες τις διαφορές, τις αποστάσεις, τις αυθεντίες και τους προσωπικούς στόχους, υπάρχει αυτή η απλή επαφή, το παιχνίδι, η χαρά μιας μικρής αιώνιας στιγμής.
Η ταινία καλύπτει πλήρως το στόχο της, διασκεδάζει, προβληματίζει, συγκινεί και παρουσιάζει άρτια ένα εσω τερικό ταξίδι προς την λύτρωση. Ο Γουόλτερ Μίτι δεν είναι μακρινός, μυθικός, παράξενος. Είναι ένας καθημερινός άνθρωπος που αποφασίζει να ζήσει. Κι εκεί θα βρει νέους φίλους, νέες διεξόδους, νέες ερμηνείες και φυσικά…τον έρωτα. Που δεν είναι μόνο ο έρωτας ανάμεσα στον άντρα και την γυναίκα. Είναι ο έρωτας ανάμεσα στον άνθρωπο και την αλήθεια του…
Σαββίδης Δημήτρης