Η Ανδρίτσαινα είναι ένα από τα χωριά της ορεινής Αρκαδίας. Μαζί με την Καρύταινα, τα Λαγκάδια, τη Δημητσάνα, τη Βυτίνα και τη Στεμνίτσα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο από πανέμορφα χωριά που διατήρησαν τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα.
Περνώντας από τον κεντρικό δρόμο του χωριού, τα πέτρινα αρχοντικά θα αποσπάσουν και θα συγκρατήσουν το βλέμμα σας. Εξαίρετο δείγμα είναι αυτό του Παπαδημητρίου, με έτος κτίσης το 1895. Ο κυριότερος θησαυρός του χωριού είναι η βιβλιοθήκη με πλούσιο υλικό από τον αγώνα του 1821. Από εδώ είχε καταγωγή ο 8ος κατά σειρά μύησης, Φιλικός Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος, τον οποίο για να τιμήσουμε του δώσαμε το όνομα και σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους στο Κολωνάκι! Η δράση του ήταν έντονη, την οποία ξεκίνησε από την Οδησσό, από όπου γύρισε στην Ελλάδα το 1821 με τον Δημήτριο Υψηλάντη.
Αφού κάνετε μια βόλτα στα δρομάκια του χωριού και μυηθείτε τα μυστικά του, ξεκινήστε για το πιο όμορφο και εντυπωσιακό σημείο της περιοχής. Αναφέρομαι στο Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα. Η απόσταση από την Ανδρίτσαινα είναι περίπου 15χλμ. Στην τοποθεσία: Βάσσες. Φτάνοντας, λοιπόν, στο ναό θα αντικρύσετε μια μεγάλη προστατευτική τέντα να τον καλύπτει, εξαιτίας της οποίας, δυστυχώς, η ομορφιά του Ναού σε σχέση με το τοπίο χάνεται. Ωστόσο, θα εκπλαγείτε καθώς δε μπορεί κανείς εύκολα να διανοηθεί πως εκεί ψηλά στα βουνά, υπήρξε κάποιος που σκέφτηκε να δημιουργήσει αυτό το αριστούργημα.
Ο Ναός κατασκευάστηκε από τον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα και έχει πολλές ομοιότητες. Καταρχήν ο ναός είναι πολύ καλά διατηρημένος. Αν μάλιστα το έδαφος δεν ήταν ασταθές η κατάσταση του θα ήταν ακόμα καλύτερη. Δυστυχώς από την αστάθεια του εδάφους ο ναός βυθίζεται και για αυτό έχει τοποθετηθεί η τέντα έως ότου ολοκληρωθούν οι εργασίες. Από το σημείο που βρίσκεται ο Ναός, έχετε απέραντη θέα σε γύρω βουνοκορφές και προφανώς διαπιστώνετε πόσο ψηλά είστε.
Ο ναός που βλέπει σήμερα ο επισκέπτης δεν είναι ο αρχαιότερος που κτίσθηκε στο χώρο. Ο πρώτος ναός του Απόλλωνα οικοδομήθηκε γύρω στα τέλη του 7ου αι. π.Χ., πιθανότατα στην ίδια θέση. Ακολούθησαν μία ή δύο οικοδομικές φάσεις του, γύρω στο 600 και γύρω στο 500 π.Χ. Το βασικότερο διακοσμητικό στοιχείο του ναού ήταν η μαρμάρινη ιωνική ζωφόρος, που υπήρχε πάνω από τους ιωνικούς ημικίονες μέσα στο σηκό. Είχε συνολικό μήκος 31 μ. και αποτελείτο από 23 μαρμάρινες πλάκες. Στις 12 απεικονίζεται η Αμαζονομαχία και στις υπόλοιπες 11 η Κενταυρομαχία.
Ακόμα και αν οι αρχαιότητες δεν είναι του χαρακτήρα σας, σας λέμε να κάνετε εδώ την εξαίρεση. Αξίζει, γιατί επισκεπτόμενοι το Ναό του Επικούριου Απόλλωνα θα νοιώσετε σίγουρα συγκίνηση καθώς θα σας αγγίζει η σπάνια ομορφιά του τοπίου και του ναού...