Η ευαισθησία μιας κοινωνικής λειτουργού του δήμου Αρχανών –Αστερουσίων, το μεράκι των παλιών γυναικών των χωριών, η ανταπόκριση των γυναικών της νέας γενιάς, η στήριξη των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής , αλλά και άλλων στελεχών του δήμου είναι οι παράγοντες που οδηγούν ύστερα από πολλές δεκαετίες «σιωπής» του αργαλειού, στην αναβίωση αυτής της ξεχωριστής τέχνης.
Παλαιότερα, μέχρι και πριν από 30 χρόνια, δεν υπήρχε σπίτι σε χωριό, όχι μόνο στην Κρήτη αλλά και άλλα μέρη της Ελλάδας, που να μην είχε έναν αργαλειό, που "πήγαινε" από γενιά σε γενιά σε όλες τις γυναίκες της οικογένειας και με τον οποίο κατασκευάζονταν όλα τα ενδύματα και τα χρήσιμα υφάσματα της οικογένειας. Σήμερα ελάχιστα είναι τα σπίτια, που τους έχουν φυλάξει και διατηρήσει σε καλή κατάσταση.
Αυτή ακριβώς η εικόνα των καμένων, κατεστραμμένων ή πεταμένων αργαλειών ήταν και η αίτια για την κινητοποίηση της κοινωνικής λειτουργού Ευανθίας Λιναρδάκη, η οποία αποφάσισε να στήσει ξανά τους αργαλειούς για να διαδοθούν και στις επόμενες γενιές, τα «μυστικά και η αυθεντική ορολογία» αυτής της πανάρχαιας τέχνης.
«Με πονούσε η ψυχή μου όταν κατά τις επισκέψεις μου στην ενδοχώρα έβλεπα παντού αργαλειούς πεταμένους, σπασμένους, καμένους στα τζάκια, και αποφάσισα να κάτω κάτι για αυτό. Για μένα οι στιγμές στις οποίες τα χέρια της γιαγιάς ενώνονται με τα χέρια της νιότης και μεταδίδεται η γνώση είναι ιερές» λέει η κα Λιναρδάκη
Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε η προσπάθεια για τα μαθήματα αργαλειού σε έξι δημοτικά διαμερίσματα του δήμου Αρχανών – Αστερουσίων και συγκεκριμένα σε: Τεφέλι, Χαράκι, Χάρακα, Μεσοχωριό, Αρχάνες και Πύργο.
Οι εκπαιδεύτριες είναι δώδεκα γυναίκες που μεγάλωσαν μες στους «ήχους» των νημάτων και οι εκπαιδευόμενες προς το παρόν 27.
Αξιοσημείωτη είναι άλλη μια παράλληλη πρωτοβουλία που έχει ξεκινήσει επίσης στην Κρήτη:
Γυναίκες της Κρήτης παίρνουν νήμα στα χέρια τους και γίνονται «πρέσβειρες» του ελληνικού πολιτισμού, αναβιώνοντας την αρχαία τέχνη της υφαντικής που τείνει να εξαφανιστεί μέσω της σύστασης του οργανισμού «Πηνελόπη - Ghandi» με αρωγό το «Πανεπιστήμιο των Ορέων».
Αξίζει να σημειωθεί πως ήδη τρία σχολεία της Κρήτης εφαρμόζουν πιλοτικά το μάθημα του αργαλειού.
Το διπλό όνομα του οργανισμού οφείλεται σε δύο πρόσωπα ορόσημα. Στα ομηρικά έπη η Πηνελόπη προκειμένου να καθυστερήσει τους επίδοξους μνηστήρες, οι οποίοι καραδοκούσαν να αναλάβουν το βασίλειο της Ιθάκης, ολημερίς ύφαινε στον αργαλειό, ενώ όλη τη νύχτα ξήλωνε όσα είχε υφάνει, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγει να παραδώσει το βασίλειο του Οδυσσέα στα χέρια κάποιου άλλου! Ακόμα, ο Γκάντι, ως μια ιδανική έκφραση της μη βίας στον αγώνα εναντίον των κατακτητών της Ινδίας, πρόβαλε την ιδέα της χειροτεχνικής κατασκευής των υφαντών που είχαν ανάγκη οι Ινδοί. Δημιούργησε, δε, ένα πρόγραμμα βιοτεχνικής και οικιακής παραγωγής υφαντών, με τοπικούς εξαίρετους τεχνίτες.
Μακάρι να συνεχιστούν τέτοιες προσπάθειες…
Διασκευή από άρθρα στις εφημερίδες ΤΑ ΝΕΑ και Creta Made