Η μέσα αντιπαλότητα
Υπάρχει, από πάντα, μια αντιπαλότητα. Δεν είναι ανάμεσα σε συμφέροντα, έθνη, φυλές, πολιτισμούς και άλλες κατηγορίες ανθρώπων που συγκρούονται μεταξύ τους. Είναι ανάμεσα στο εγώ και στο εμείς. Το εγώ αντιπαλεύει το εμείς γιατί το εμείς είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή του. Μόνον που εκεί παύει να είναι ένα ατομικό εγώ. Διευρύνεται…χάνει την κρούστα της εγωϊκότητάς του. Γίνεται πρόσωπο. Και πρόσωπο σημαίνει μαζί. Στο μαζί δεν μπορεί να ευδοκιμήσει η αντιπαλότητα.
Όπως και να επιχειρηματολογήσει κανείς, ιστορικά, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνιολογικά, ψυχολογικά…για το μόνο που θα προσπαθεί, θα είναι ακριβώς αυτό: να υπερασπιστεί την εγωϊκότητα του εγώ. Το εγώ είναι το μόνον που χρειάζεται υπεράσπισης, γιατί συνεχώς ψεύδεται. Συνεχώς διεκδικεί την ατομικότητά του και το αυτεξούσιο, τα οποία έχουν γίνει είδωλα που λατρεύει. Γι΄αυτό φοβάται, θυμώνει, εχθρεύεται ή αποσύρεται. Γιατί έχει καταστεί αδρανές ως προς την αγάπη.
Η αγάπη δεν είναι θρησκευτικός όρος. Η αγάπη, ε, όλοι το μάθαμε πια, είναι αυτή που μας θρέφει πνευματικά, ψυχικά και υλικά. Κάθε παιδί και κάθε γονιός το ξέρει. Κάθε φίλος το επιβεβαιώνει. Κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης το ζει. Και κάθε ερωτευμένος ζει μέσα σε αυτό συνεχώς. Αλλά τι συμβαίνει; Θρησκειοποιήσαμε την αγάπη, την κάναμε κάτι γλυκερό, ροζ, ονειρικό, φαντασιακό και τελικά την αντιλαμβανόμαστε συναισθηματικά και γι΄αυτό την απορρίπτουμε εύκολα λογικά.
Η αντιπαλότητα δεν θα λήξει όμως, αν η αγάπη δεν γίνει κατάσταση στη ζωή των ανθρώπων. Δεν φταίνε κέντρα εξουσίας και συνωμοσίας αν δεν επιλέγουμε την αγάπη. Από το μικρό δημιουργείται το μεγάλο. Μικρά ρυάκια, που γίνονται παραπόταμοι και τελικά ένα μεγάλο ποτάμι που χύνεται ορμητικό στη θάλασσα. Έχει βιωθεί εκατομμύρια φορές, σε όλες τις άκρες της γης. Όμως ακόμα, μας βολεύει να αποδίδουμε την αιτία αλλού. Γιατί νομίζουμε ότι είμαστε σκέτα αποτελέσματα. Χωρίς αιτία….
Και προσοχή! Όταν μιλάω για εμείς, για μαζί…δεν αναφέρομαι σε ένα μαζί που θα δώσει μια τέτοια ταυτότητα στα μέλη του ώστε να νιώθουν διαχωρισμένα από τους άλλους. Ένα μαζί δεν μπορεί να είναι διαχωρισμένο, φανατικό και βίαιο με κανέναν τρόπο. Το μαζί, το εμείς, η συλλογικότητα είναι ένας νέος τρόπος ζωής όπου η αλληλεγγύη, ο αυτοσεβασμός και η δημιουργικότητα εμπνέουν και κινούν τους ανθρώπους.
Κάθε στιγμή επιλέγουμε. Από τις σκέψεις μας, τα λόγια μας, τις πράξεις μας…πού θέλουμε να πάμε. Αλλά εμείς ασχολούμαστε κατηγορώντας και επικρίνοντας πού μας πηγαίνουν οι άλλοι. Αυτοί που έχουν δύναμη και κινούν τα νήματα του κόσμου! Ή απλά κατηγορούμε τον διπλανό μας που συνήθως έχει χειρότερα κίνητρα και συμπεριφορά από μας. Ή κατηγορούμε και τον εαυτό μας χωρίς να αξιοποιούμε τη δυνατότητα να μετακινηθούμε, να εξελιχθούμε, να γίνουμε από εγώ…εμείς.
«Κι αν εγώ αγαπώ σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει πια πόλεμος;» μπορεί να ρωτήσει κάποιος…Ε, μέσα σου δεν θα υπάρχει. Λίγο είναι αυτό;
Δημήτρης Σαββίδης
Πηγή: toneiropousyllogatai.blogspot.com
starclassic.gr/article/i-mesa-antipalotita
Η μέσα αντιπαλότητα
Η μέσα αντιπαλότητα