Να είσαι ειλικρινής… Πόσο ειλικρινές είναι αυτό; Το εγώ δεν μπορεί να είναι ειλικρινές γιατί στην κατάσταση του ψευδαισθητικού του κόσμου, μεταφέρει θραύσματα από σκέψεις, αντιλήψεις και συναισθήματα. Μπορεί εύκολα να πει κανείς ότι αυτή είναι η αλήθεια του. Αλλά αλήθεια δεν μπορεί να είναι η ψευδαίσθηση, παρόλο που οι άνθρωποι την βιώνουμε σαν αληθινή.
Υποκριτής είναι αυτός που λέει ψέματα με κίνητρο να επιτύχει κάτι. Υπό αυτήν την οπτική το εγώ είναι αναγκασμένο να υποκρίνεται γιατί λέει ψέματα στον εαυτό του, πόσο μάλλον στους άλλους. Αν το εγώ δεν συνειδητοποιήσει τη σχέση του με τον Εαυτό, αν δεν ανακαλύψει την αληθινή πηγή του, η ειλικρίνειά του είναι ανώφελη. Το να λέω και να εκδηλώνω ό,τι σκέφτομαι και αισθάνομαι δεν είναι ειλικρίνεια. Συνήθως είναι αδυναμία να βγω από τα όρια του εγώ μου και να κατανοήσω τι σημαίνει εκδηλώνομαι. Τι θέλω να μοιραστώ με τους συνανθρώπους μου; Γιατί λέω αυτά που λέω; Ποιόν και τι ενισχύουν; Είναι ένας διάλογος που σπάνια κάνουν οι άνθρωποι γιατί συνήθως αναλώνονται στην εξωτερικότητα, δηλαδή στην προβολή του δικού τους ψευδαισθητικού κόσμου.
Και οι δύο λέξεις, ειλικρίνεια και υποκρισία εμπεριέχουν τη λέξη κρίση. Η ειλικρίνεια προκύπτει από το ειλέω που σημαίνει κυλώ, περιστρέφω και αναφέρεται στο κοσκίνισμα. Αφορά μια καθαρότητα και ευθύτητα. Μια άλλη ετυμολογία της είναι από το είλη, δηλ την ηλιακή θερμότητα, το ηλιακό φως και σημαίνει «η δια το φωτός κρίση, το ξεκαθάρισμα λόγω του ότι κάτι έρχεται στο φως». Η ειλικρίνεια έχει να κάνει με την ευθύτητα, την καθαρότητα, την απλότητα. Η υποκρισία συνδέθηκε με την υποκριτική και την κατάσταση της προσποίησης. Σε μια ελεύθερη απόδοση με την πρόθεση υπό, δηλώνει αυτήν την κατάσταση υπό της κρίσης λόγω της ενοχής που κουβαλάει κάποιος που γνωρίζει ότι ψεύδεται και είναι συνεχώς αυτοκρινόμενος.
Αλήθεια υπάρχει και βρίσκεται μέσα σου. Εκεί που ο νους και η καρδιά σου, η ψυχή σου και το πνεύμα σου, συναντάν το πανταχού παρόν ρεύμα της Αγάπης. Κάθε αγάπη που σκιρτά μέσα σου έρχεται από κει, αλλά χάνει τον προσανατολισμό της μέσα στα νοητικά και συναισθηματικά παιχνίδια του διαχωρισμένου εγώ… Αυτήν την αλήθεια να βρεις. Αυτό είναι η εκδήλωση: να τη μοιραστείς με τον κόσμο. Όλα τα άλλα είναι μονόλογοι, γεμάτοι προσδοκίες και απογοητεύσεις, σε ένα θεατρικό έργο που επαναλαμβάνεται χωρίς λύτρωση.
(ο πίνακας είναι του ζωγράφου Χρήστου Μποκόρου)
Σαββίδης Δημήτρης