Το να λες ό,τι σκέφτεσαι και αισθάνεσαι δεν είναι ειλικρίνεια…ούτε αυθορμητισμός. Είναι μια από τις βασικές παρανοήσεις που σου επιβάλλει το χειριστικό εγώ σου και με τη σειρά σου προσπαθείς να το επιβάλλεις στους άλλους.
Ένας άνθρωπος οφείλει να καταλαβαίνει γιατί λέει ή πράττει κάτι. Το να είσαι γεμάτος εγωϊστικά κίνητρα και να πιστεύεις ότι είσαι ειλικρινής, πραγματικά δεν γίνεται. Είσαι εγωΪστής, τίποτα περισσότερο. Κι επειδή το γνωρίζεις προσπαθείς να το χρυσώσεις με το να προβάλλεις τα λόγια σου και τις πράξεις σου ως ειλικρίνεια και αυθορμητισμό. Σα να μπορούσε η ενοχή, ο φόβος, η ματαιοδοξία, η ζήλια και άλλα τέτοια συναισθήματα και οι παρεμφερείς σκέψεις που τα συνοδεύουν, να αποτελέσουν, έτσι ανεξέλεγκτα, μια ειλικρινή στάση ζωής. Δεν γίνεται…
Ο ειλικρινής είναι πρώτα ειλικρινής προς τον εαυτό του. Και το πρώτο που μπορεί να παρατηρήσει είναι τα κίνητρά του, την ποιότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων του. Άλλο να πεις «είσαι λάθος», «είσαι εκνευριστικός με αυτά που λες», «είσαι άσχετος από ντύσιμο», «είσαι χαζός» κ.α. τέτοια και άλλο να αντιλαμβάνεσαι ότι εσύ θεωρείς κάτι λάθος και πρέπει να το εξετάσεις αν είναι έτσι, ότι εσύ εκνευρίζεσαι και πρέπει να εξετάσεις γιατί, τι σου φταίει πραγματικά, ότι η άποψή σου για το ωραίο είναι υποκειμενική και ότι κάτι ακούγεται χαζό σε εσένα…Και το σημαντικότερο γιατί το λες; Για να κάνεις τον άλλον να νιώσει άσχημα; Γιατί; Τι θα κερδίσεις;
Με τον ίδιο τρόπο μπερδεύει κανείς την έννοια της ελευθερίας. Είμαι ελεύθερος να λέω και να κάνω ό,τι θέλω, εφόσον δεν παρανομώ (πολλές φορές και αυτό ακόμα αμφισβητείται). Κι έτσι η ασυδοσία θεωρείται ελευθερία λόγου ή έκφρασης και στο όνομα πολλές φορές της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων υποστηρίζονται καταστροφικές συμπεριφορές.
Σου αρέσει που είσαι ειλικρινής παρά το γεγονός ότι πληγώνεις τους άλλους; Θεωρείς ότι οι άλλοι είναι αδύναμοι; Ότι δεν αντέχουν την αλήθεια; Είναι γιατί δεν σε νοιάζουν οι άλλοι. Αν σε νοιάζουν θα φροντίσεις πρωτίστως να είσαι ευγενής, ενωτικός, καλοσυνάτος. Έτσι λειτουργεί η αγάπη και η αλήθεια. Που είναι το ίδιο. Μια αλήθεια χωρίς αγάπη είναι σκληρότητα και μια αγάπη χωρίς αλήθεια είναι συναισθηματισμός.
Με τα σημερινά μέσα ο καθένας έχει την ευκολία να δημοσιοποιεί τις σκέψεις του χωρίς να τον νοιάζει αν κάποιοι πληγώνονται. Και μάλιστα καταργεί αυτό στο όνομα του οποίου ισχυρίζεται ότι μιλά. Μιλά για καταπίεση και ο ίδιος καταπιέζει. Μιλά για δημοκρατία και ο ίδιος δεν ακολουθεί δημοκρατικές διαδικασίες. Μιλά για ελευθερία και ο ίδιος τη στερεί από τον εαυτό του και τους άλλους. Κομματιασμένες αντιλήψεις περιφέρονται πολλές φορές με χυδαίο και αισχρό τρόπο για να πετύχουν τι; Μια κάποια αναγνώριση στην μαζική επικοινωνία; Μια εκτόνωση που ποτέ δεν εκτονώνεται γιατί ο θυμός σωρεύεται από κακή διαχείριση του εγώ και όχι από κακή διαχείριση των άλλων.
Άσε, λοιπόν, την ανειλικρινή ειλικρίνεια του εγώ και τόλμα να ανακαλύψεις τι σημαίνει ειλικρίνεια. Τι σημαίνει δημιουργικές σχέσεις ακόμα και ανάμεσα σε ανθρώπους που διαφωνούν... Εσύ να το ξεκινήσεις. Και να μην υποκύψεις στον πειρασμό να ρίξεις την ευθύνη στους άλλους αν αντιδράσουν, αν επιχειρήσουν κι εκείνοι να είναι «ειλικρινείς» μαζί σου…Τώρα καταλαβαίνεις τι συμβαίνει…Κι επιλέγεις….
Σαββίδης Δημήτριος
tooneiropousyllogatai