Βιώσιμη πρόταση συντήρησης των ιστορικών κτιρίων

Kείμενο πολιτικής της μελετητικής εταιρείας διαΝΕΟσις, το οποίο υπογράφει ο Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας & Περιφερειακής Ανάπτυξης της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και μέλος του Advisory Board της διαΝΕΟσις Νίκος Τριανταφυλλόπουλος, εστιασμένο στην πλήρη αξιοποίηση των διατηρητέων κτηρίων (αποκατάσταση και επανάχρηση), προτείνει ένα σύγχρονο μοντέλο συντήρησης των ιστορικών κτιρίων της Αθήνας, τα οποία έχουν εγκαταλειφθεί.

Η κεντρική ιδέα είναι η αξιοποίηση και αποδοτική επανάχρηση του διατηρητέου, αφού προηγουμένως έχει χρηματοδοτηθεί η αποκατάστασή του. Τα έσοδα που θα προκύπτουν, μέσα στο εξ αρχής συμφωνηθέν χρονικό διάστημα, το οποίο θα πρέπει να εκτείνεται τουλάχιστον στον χρόνο που απαιτείται για την απόσβεση του συνολικού κόστους αποκατάστασης, θα επιστρέφονται σε ένα συγκεκριμένο ταμείο, ώστε αυτά να μπορούν να διατίθενται για νέες επενδύσεις με το ίδιο αντικείμενο.

Πιο αναλυτικά, προτείνεται η δημιουργία ενός κρατικού Φορέα Διαχείρισης Προγράμματος Αποκατάστασης Διατηρητέων Κτιρίων, ο οποίος θα έχει την ευθύνη της καταγραφής των διατηρητέων, του σχεδιασμού και της υλοποίησης εθνικής στρατηγικής για την αποκατάσταση τους και σ’ αυτόν θα πρέπει να αποταθεί αρχικά ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον του.

Υπό την εποπτεία του ο Φορέας Διαχείρισης θα έχει ένα Ταμείο που θα παρέχει οικονομικές ενισχύσεις (χαμηλότοκα δάνεια και επιχορηγήσεις), σύμφωνα με την στρατηγική του Φορέα, με πόρους προερχόμενους από ΕΣΠΑ, ή το πακέτο «Junker» ή/και από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και μία Τεχνική Υπηρεσία που θα υποστηρίζει διοικητικά και τεχνικά την υλοποίηση των έργων, θα κάνει όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για την έκδοση των σχετικών αδειών, θα παρακολουθεί το έργο και θα παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες στους ιδιοκτήτες των κτηρίων.

Το Ταμείο, διαχειριστής του οποίου προτείνεται να είναι ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα (Τράπεζα), με τη χρήση σύγχρονων χρηματοοικονομικών τεχνικών θα προσδιορίζει το ύψος της ενίσχυσης που θα πρέπει να δοθεί και θα εξασφαλίζει, σε σημαντικό βαθμό, την ανακύκλωση των πόρων, όπως ήδη αναφέρθηκε.

Το «μοντέλο» περιλαμβάνει και τον Φορέα Έργου, μία ιδιωτική εταιρεία που θα συμβάλλεται με τον ιδιοκτήτη και η οποία θα διαθέτει την κατάλληλη τεχνογνωσία και χρηματοοικονομική επάρκεια για να αναλάβει όχι μόνο το κατασκευαστικό τμήμα του έργου αλλά και την διαχείριση του ακινήτου (developer).

Ο Φορέας Έργου θα υποβάλλει στον Φορέα Διαχείρισης τις μελέτες για έλεγχο και έγκριση και στο Ταμείο την αίτηση για δάνειο, καταθέτοντας ένα πλήρες χρηματοοικονομικό πλάνο (business plan), αναλαμβάνοντας δε την δέσμευση διαχείρισης του ακινήτου, προκειμένου να εξασφαλίζονται τα αναγκαία έσοδα.

Έτσι, ο ιδιοκτήτης που αδυνατεί να επωμιστεί μόνος του το κόστος των απαιτούμενων εργασιών για το ακίνητό του, παραχωρεί το ακίνητο στον Φορέα Έργου να το ανακατασκευάσει και να το εκμεταλλευτεί για το συμφωνηθέν διάστημα, εξασφαλίζοντας, ότι όταν αυτό το διάστημα παρέλθει, θα παραλάβει το ακίνητο ακέραιο και πλήρως ανακαινισμένο, προς χρήση ή εκμετάλλευση. Ενώ, η άλλη περίπτωση θα ήταν να το είχε αφήσει να καταρρεύσει, στερώντας, ταυτόχρονα, από την πόλη ένα κτήριο με ιστορική ή αρχιτεκτονική αξία.

Αυτά τα μοντέλα προτείνονται από την Europa Nostra της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Πηγές: kathimerini.gr / dianeosis.gr