«Η «θεραπευτική» ικανότητα της Κοινότητας» μία εξαιρετική πρωτοβουλία της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης για την αποδοχή του αυτισμού

Την Κυριακή 2 Ιουνίου 2024 , έφτασε και διαβάστηκε σε όλους τους ναούς της Μητρόπολης της Θεσσαλονίκης η ποιμαντική εγκύκλιος του Παναγιώτατου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλόθεου και το κείμενο του ενήλικα αυτιστικού Βασίλη Μπερέτσου.

 Επιπλέον το Σάββατο 8 Ιουνίου 2024 η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

 Διοργανώνει  ημέρα ενημέρωσης και αποδοχής  για τον αυτισμό «Nιώσε τη θέση μου»,  με τη συμμετοχή των φορέων «Σειρά σου», «Αγία Σκέπη»  και «NeurodiversityGR» στον  Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ

Προς τον ιερό Κλήρο και τον ευσεβή Λαό της Ι. Μητροπόλεως

Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί μου ευλογημένοι

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Ο ιδρυτής της Τοπικής Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης Απόστολος Παύλος, αναφερόμενος στην σχέση των χριστιανών μεταξύ μας, ως μελών του ιδίου σώματος του Χριστού, μεταξύ άλλων επισημαίνει: “όλα τα μέλη να φροντίζουν το ένα για το άλλο με την ίδια στοργή και επιμέλεια. και, εάν «πάσχει» ένα μέλος, πάσχουν μαζί με αυτό όλα τα μέλη και, εάν δοξάζεται και τιμάται ένα μέλος. χαίρονται μαζί του όλα τα μέλη”

Στο πνεύμα αυτής της Παυλείου προτροπής, επικοινωνώ μαζί σας στο μέσον της Αναστάσιμης περιόδου, προκειμένου να σας θέσω ένα ζήτημα, το οποίο αφορά άμεσα σε μέλη της τοπικής εκκλησιαστικής μας κοινότητας, αδελφούς του Χριστού και δικούς μας, τους οποίους καλούμαστε να “συναντήσουμε” και να αγαπήσουμε.

Πρόκειται για τα αδέλφια μας εκείνα τα οποία βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Ο αυτιστικός είναι ένας νευροδιαφορετικός άνθρωπος του οποίου ολόκληρη η ταυτότητα συνίσταται από διαφορετικό τρόπο σκέψης, επικοινωνίας, κατανόησης, αντίληψης, διεπαφής και αίσθησης των πραγμάτων. Ο αυτιστικός άνθρωπος, με σεβασμό και αποδοχή από τους άλλους μπορεί να λειτουργεί ισότιμα.

Στο πλαίσιο αυτό και προκειμένου όλοι μας, ως μέλη της τοπικής εκκλησίας να “αγκαλιάσουμε” ουσιαστικά και να “προσλάβουμε” τους αδελφούς μας με αυτισμό, η Ι. Μ. διοργανώνει το προσεχές Σάββατο, 8 Ιουνίου 2024 το πρωί δράση ενημέρωσης και αποδοχής του αυτισμού με τίτλο:

ΑΥΤΙΣΜΟΣ: «Νιώσε τη θέση μου» από την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης αυτής στην οποία είστε όλοι προσκεκλημένοι να συμμετάσχετε, περιλαμβάνει αρχικά την τέλεση, μαζί με τους Ιερείς μας, της Θείας Λειτουργίας, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό της Του Θεού Σοφίας Θεσσαλονίκης από τις 7:30 έως τις 9:00 το πρωί ενώ αμέσως μετά θα πραγματοποιηθούν δράσεις ενημέρωσης ευαισθητοποίησης και αποδοχής στον αύλειο χώρο του Καθεδρικού μας Ναού.

• Τέλεση Θείας Λειτουργίας φιλική για τον αυτισμό.
• Δράσεις ενημέρωσης και αποδοχής του αυτισμού στον αύλειο χώρο του Ναού της του Θεού Σοφίας.
• Ανάγνωση παραμυθιού για τη νευροδιαφορετικότητα.
• Performance – Νιώσε τη θέση μου.
• Εκθέσεις βασισμένες στα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα αυτιστικών ατόμων.
• Ενημερωτικό υλικό – διάδραση

Συμμετέχουν οι  φορείς:

«Αγία Σκέπη»

«Σειρά σου»

«Neurodiversity Greece»

Xορηγός επικοινωνίας: Starclassic radio

Παρακαλώ θερμά να παρευρεθείτε όσο το δυνατόν περισσότεροι στις εκδηλώσεις αυτές και να δείξετε συναντίληψη για τους αυτιστικούς αδελφούς μας.

Ταυτόχρονα και για να κατανοήσουμε τη σημασία που έχει η παρουσία όλων μας, όχι μόνο στην εκδήλωση, αλλά κυρίως στη ζωή των ανθρώπων με αυτισμό, παρακαλώ να ακούσετε προσεκτικά την “φωνή” του αυτιστικού αδελφού μας Βασίλη Μπερέτσου, στο κείμενο που ακολουθεί με τίτλο:

Η “θεραπευτική” ικανότητα της κοινότητας

“Ονομάζομαι Βασίλης και γνωρίζω ότι είμαι αυτιστικός από 10 ετών. Ήταν μια περίοδος τότε που κοίταζα έντονα τα αυτιά των ανθρώπων και για αυτό τον λόγο δεν μπορούσα να φάω… Η μαμά μου μου μίλησε για τον γιατρό Ασπεργκερ και για το σύνδρομο που πήρε το όνομά του που τελικά είναι αυτισμός. Λύθηκε λοιπόν η απορία μου… ένιωθα από τα 5 μου ότι ήμουν διαφορετικός, το ήξερα, δεν ήξερα τον λόγο, δεν ήξερα το γιατί!

Δημοτικό: προστατευμένος. Με πάρα πολλές εντάσεις και νεύρα και με ανθρώπους που με γνώριζαν και μου στάθηκαν, ακόμα τους ευγνωμονώ.

Γυμνάσιο: ο κύκλος των ανθρώπων μεγαλώνει, μαζί με τα ξεσπάσματα.   Δεν με καταλάβαιναν. Πολλά παιδιά με αποδέχονταν ή με ανέχονταν, διότι τρείς μόνο μου κάνανε παρέα… άλλα παιδιά πάλι μου κάναν την ζωή δύσκολη… έναν γολγοθά.

Δεν ξέχασα ποτέ τους συμμαθητές που κατάλαβαν ότι φοβόμουν τη φωτιά και έρχονταν και άναβαν μπροστά στα μούτρα μου αναπτήρες και σπίρτα, έσπαγαν πλάκα με τις αντιδράσεις μου. Θα ήθελα πάρα πολύ οι γονείς τους να τους είχαν μιλήσει για τον σεβασμό στην διαφορετικότητα και για το σεβασμό στα όρια των άλλων.

Η ελπίδα πως σε ειδικό σχολείο θα ήταν καλύτερα, έκαναν την μητέρα μου να με γράψει εκεί, αντί για το τυπικό λύκειο…

όχι μόνο δεν ήταν καλύτερα αλλά ήταν πολύ χειρότερα, αντιμετώπισα βία από συμμαθητές, πρωτόγνωρη για εμένα… τα τέσσερα χρόνια που πέρασα εκεί θα ήθελα να μην τα είχα ζήσει…κρατάω όμως όμορφες αναμνήσεις από κάποιους καθηγητές και θεραπευτές, για να μη λέμε μόνο τα κακά και να είμαστε και θετικοί.

Όμως πια είμαι ενήλικας και Δόξα Τω Θεό ανεξάρτητος και έμαθα να χειρίζομαι καταστάσεις και γεγονότα…

 Αλλά φτάνει να μαθαίνω μόνο εγώ;

Σε ένα λεωφορείο γεμάτο κόσμο ακούμπησα έναν κύριο… ζήτησα συγνώμη κι αυτός μου απάντησε με απίστευτη αγένεια… δυσκολεύτηκα να ξαναβρώ την ηρεμία μου… έτριβα τα χέρια μου και ήθελα να βάλω τα κλάματα. Ένιωθα αδικημένος.

Πηγαίνω σε μια υπηρεσία και κανένας δεν μου δίνει τον χρόνο που χρειάζομαι, πολλές φορές μου έχουν πάρει τη σειρά…

Μου ζήτησαν να πάω στο γραφείο του λιμενικού γιατί ενώ περίμενα το καράβι πηγαινοερχόμουν και έκανα κινήσεις με τα χέρια μου, προκειμένου να αποφορτιστώ… ήρθαν και μου είπαν να τηλεφωνήσω στην μητέρα μου, από την οποία ζήτησαν να έρθει να με πάρει αυτή. Όμως είμαι ένας άντρας που κυκλοφορώ μόνος από την εφηβεία μου. Θα ήθελα λοιπόν να γνωρίζουν όλοι πως το να είναι κανείς αυτιστικός δε σημαίνει αυτομάτως ότι είναι και επικίνδυνος για τον εαυτό του ή τους άλλους.

Κάθε μέρα δίπλα μας συναντάμε ανθρώπους που φωνάζουν, βρίζουν και επιτίθενται λεκτικά σε συνανθρώπους τους. Αυτό σας κάνει πολύ μικρότερη ή και καθόλου εντύπωση. Γιατί; μήπως έχετε επιτρέψει να γίνει η βία και η αγένεια ανεκτή σαν συμπεριφορά…

Μπορώ με τις ώρες να σας περιγράφω γεγονότα…πως με πιάσαν από το γιακά, πως με τρομοκράτησαν απειλώντας με με σύλληψη οι αστυνομικοί, επειδή πέρασα, “εγώ ο παράξενος” έξω από την Αμερικάνικη πρεσβεία….κι άλλα, κι άλλα…

Δεν μου αρέσει αυτό… θέλω να αλλάξω τα δεδομένα της κοινωνίας μας…

Πριν από μερικά χρόνια κάποιοι εξαιρετικοί άνθρωποι μου έδωσαν την ευκαιρία να δουλέψω στο μαγαζί τους… δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο καλά ένιωθα, οι συνάδελφοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις μου φέρονταν πολύ καλά. Kάποιες μέρες ήταν δύσκολες… μπορώ να θυμηθώ δύο τέτοιες… δύσκολες όχι μόνο για μένα αλλά και για τους συναδέλφους και τον εργοδότη μου… έφταιγα… αλλά ποιός δεν έχει στραβές μέρες; Σταμάτησα διότι το μαγαζί έκλεισε…ελπίζω να μου δοθεί και άλλη ευκαιρία..

Τώρα κάνω την πρακτική μου… κι εκεί οι άνθρωποι με κάνουν να νιώθω καλά διότι με σέβονται…

Ξέρω πως θα μπορώ να ζήσω και να εργαστώ σε μια κοινωνία που η αγένεια και η απόρριψη δε είναι καθημερινό φαινόμενο. Κι αυτό είναι “θεραπευτικό”!

Ξέρω πως μπορώ να κάνω σχέσεις με ανθρώπους τυπικούς, που δεν με κρίνουν και με απορρίπτουν με το που με βλέπουν αλλά δίνουν χρόνο και χώρο σε εμένα κι αυτό είναι “θεραπευτικό”.

Μπορώ να ονειρευτώ την ευλογημένη μέρα που αν θα είμαι κουρασμένος ή αναστατωμένος, θα μπορώ να τρίψω τα χέρια μου ή να κάνω κινήσεις, χωρίς να ντρέπομαι για τον εαυτό μου, μιας και αυτό δεν είναι κάτι κακό. Ή ακόμα και να μπορώ να γελάσω με μια έντονη σκέψη μου ή με ένα γεγονός που με φορτίζει χωρίς να αντιμετωπίζω ματιές που με κάνουν να νιώθω τόσο πολύ αμήχανα…

Μπορώ να ονειρευτώ μια μέρα που πια θα είναι αποδεκτό το να είσαι αυτιστικός και οι αντιδράσεις οικίες ή απλά γνώριμες, διότι οι άνθρωποι που αποτελούν την κοινωνία θα θελήσουν να μάθουν για την διαφορετικότητά μου…

Περιμένω την ημέρα που ο αυτισμός από μόνος του δεν θα θεωρείται αρρώστια που θα πρέπει να εξαλείψουμε, αλλά νευροδιαφορετικότητα που θα είναι αποδεκτή. Αυτή θα είναι η πιο σπουδαία θεραπεία!

Σας δίνω μια υπόσχεση, ελπίζω να μην ακουστεί σαν απειλή…         ξέρω πως ο κόσμος αλλάζει δύσκολα, αλλά το πείσμα των αυτιστικών είναι γνωστό… δε θα σταματήσω να προσπαθώ.

Και Αυτό είναι θεραπευτικό!

Μπερέτσος Βασίλης“

Πατέρες μου και αδελφοί μου,

Ενώνοντας κι εμείς την φωνή μας με την φωνή του Βασίλη, ας μην σταματήσουμε να προσπαθούμε, να γινόμαστε αληθινά Εκκλησία. Ανοίγοντας την καρδιά μας και αφήνοντας χώρο στην ζωή μας για όλους τους “διαφορετικούς” αδελφούς ανεξαρτήτως διακρίσεων, με την συνειδητή βεβαιότητα ότι κάθε άνθρωπος είναι έμψυχη εικόνα του ζώντος Θεού, αποστασιοποιούμενοι από οποιασδήποτε μορφής διάκριση και απόρριψη.

Σας ασπάζομαι όλους και σας αναμένω στην Θεία Λειτουργία και στις εκδηλώσεις ενημέρωσης για τον αυτισμό το ερχόμενο Σάββατο 8 Ιουνίου.

Με εγκάρδιες Αναστάσιμες ευχές και πολύ πατρική αγάπη

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος

(Βίντεο) Είμαι αυτιστικός και θα είμαι πάντα αυτιστικός…