Η Μεγάλη εβδομάδα για τους περισσότερους σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον αντίστροφη μέτρηση για το Πάσχα και δεύτερον νηστεία. Και μπορεί στο μυαλό μας τώρα αυτά να φαντάζουν λογικά και αυτονόητα, λίγες δεκαετίες όμως πριν, η Μεγάλη Εβδομάδα σήμαινε πολλά περισσότερα για τους Έλληνες.
Κάθε μέρα είχε την ιεροτελεστία της, τα πρέπει της και τα μη. Κάθε τόπος είχε τα δικά του ιδιαίτερα έθιμα που η ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων πρόσταζε να ακολουθήσουν. Άλλωστε πίστευαν ακράδαντα ότι η Μεγάλη Εβδομάδα, οδηγεί στο θρίαμβο της Ανάστασης, στο θάνατο του θανάτου και τη νίκη της ζωής, σηματοδοτώντας παράλληλα το τέλος του χειμώνα και την αρχή της Άνοιξης.
Τα ήθη και έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα, είναι βγαλμένα από τις ρίζες του πολιτισμού και τις διηγήσεις των γιαγιάδων, έθιμα που κάποια καλά κρατούν με το πέρασμα του χρόνου και κάποια άλλα καλούμαστε να τα αναβιώσουμε.
Η Μεγάλη Εβδομάδα, οδηγεί στο θρίαμβο της Ανάστασης, στο θάνατο του θανάτου, τη νίκη της ζωής σηματοδοτώντας παράλληλα το τέλος του χειμώνα και την αρχή της Άνοιξης. Τα ήθη και έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα, είναι βγαλμένα από τις ρίζες του πολιτισμού και τις διηγήσεις των γιαγιάδων, έθιμα που κάποια καλά κρατούν με το πέρασμα του χρόνου και κάποια άλλα καλούμαστε να τα αναβιώσουμε.
Στην Κεφαλονιά λένε:
Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μέρα.
Μεγάλη Τρίτη, μεγάλη κρίση.
Μεγάλη Τετάρτη, μεγάλο σκοτάδι.
Μεγάλη Πέφτη, δάκρυο πέφτει.
Μεγάλη Παρασκευή, θλίψη πολλή.
Μεγάλο Σαββάτο, χαρές γιομάτο.
Μεγάλη Λαμπρή, χάσκα μούσκα αυγό κι αρνί.”
Σχόλια σε άρθρα (0)